Vandaag was et weer de start van een ellendig schooljaar,
waar de hotte mensen het voor het zeggen hadden en de nerds weer geen kans
kregen. Tamara had zoals elk jaar al heel haar jaar gepland, wat dus betekende
dat heel het internet had afgezocht naar wedstrijden over wiskunde, taal,
cultuur, geschiedenis, …
Uiteindelijk had ze over het hele jaar 20 wedstrijden gevonden. Voor enkele had ze zich al ingeschreven, maar voor de rest moest ze nog wat sparen, want ze had het namelijk niet zo breed. Ze werkte bij de beruchte Mevr. Dupuis, deze was bekend door haar dieren crematie. Wat eigenlijk wilde zeggen dat ze dieren die dood waren verbrande in haar oven voor een zeer dure prijs per kilo 50 euro. Tamara kreeg telkens op het einde van de dag 5% van de totale opbrengst die zij dan in haar potje voor noodgevallen stopte. Eindelijk na een uur navragen werd ze haar internaatkamer toegewezen. Het was een kleine witte standaard kamer met een bed, bureau, nachtkastje en kleerkast. Maar Tamara wou het wat opvrolijken dus vroeg ze aan de conciërge Mevr. Hannibal of dat mocht. Haar antwoord luidde: ‘Zolang de muren wit blijven is et goed voor mij.’
Maar Tamara wou geen witte muren, waardoor ze naar een alternatief moest zorgen. Na een halfuur zoeken op het internet dacht ze waarom gen doeken tegen de muur spijkeren in een ander kleurtje. Natuurlijk moest ze eerst nog wat sparen wat betekende dat ze eerst nog wat zal moeten kijken naar die spierwitte muren. Tamara spendeerde de rest van de dag in haar kamer.
Uiteindelijk had ze over het hele jaar 20 wedstrijden gevonden. Voor enkele had ze zich al ingeschreven, maar voor de rest moest ze nog wat sparen, want ze had het namelijk niet zo breed. Ze werkte bij de beruchte Mevr. Dupuis, deze was bekend door haar dieren crematie. Wat eigenlijk wilde zeggen dat ze dieren die dood waren verbrande in haar oven voor een zeer dure prijs per kilo 50 euro. Tamara kreeg telkens op het einde van de dag 5% van de totale opbrengst die zij dan in haar potje voor noodgevallen stopte. Eindelijk na een uur navragen werd ze haar internaatkamer toegewezen. Het was een kleine witte standaard kamer met een bed, bureau, nachtkastje en kleerkast. Maar Tamara wou het wat opvrolijken dus vroeg ze aan de conciërge Mevr. Hannibal of dat mocht. Haar antwoord luidde: ‘Zolang de muren wit blijven is et goed voor mij.’
Maar Tamara wou geen witte muren, waardoor ze naar een alternatief moest zorgen. Na een halfuur zoeken op het internet dacht ze waarom gen doeken tegen de muur spijkeren in een ander kleurtje. Natuurlijk moest ze eerst nog wat sparen wat betekende dat ze eerst nog wat zal moeten kijken naar die spierwitte muren. Tamara spendeerde de rest van de dag in haar kamer.
De volgende dag moest iedereen om 7u opstaan en dat was niet
echt naar hun zin. Natuurlijk was er maar één dat neuriënd naar de badkamer
liep. Met als gevolg dat ze massa’s kussens naar haar hoofd keer gesmeten van
de minder goed gemeurde leerlingen. Terwijl de rest nog half slapend naar hun
kamer strompelde om zichzelf wat op te maken, Was onze Tamara al klaar. Ze
stond al tien minuten voor de bel aan de deur en stuurde stiekem nog een sms’je
naar haar mama. Toen de leerkracht arriveerde stond bijna iedereen er behalve
de altijd te laat komers Annie en Tobias. Zij kregen het dan ook erg te
verduren van de hun klastitularis mevr. Douwde die ook geschiedenis gaf Na haar
lange preek hadden de leerlingen van 5a maar een halfuur meer geschiedenis.
Natuurlijk was iedereen behalve Tamara daar blij om. Annie en Tobias waren de
helden van de dag. Vlug snelde ze zich naar haar volgende les en dat was
wiskunde van meneer Cijfer, maar voor hij nog maar iets kon zeggen deed de
directrice de deur open en meneer Cijfer deed een teken dat iedereen moest
opstaan. Maar de directrice zei dat het niet nodig was. Ze had iemand nieuw bij
haar ene Darius, Tamara bleef maar staren naar hem. Ze kwijlde bijna naar hem.
Maar hij bleef iedereen maar koud en kwaad aankijken. Niemand behalve Tamara vond
hem knap, hij had halflang haar dat geknipt was in een typische Emo haarsnit.
Ook had hij de eyeliner rond zijn ogen. Er was nog maar één plaatsje vrij naast
iemand die ook niet erg geliefd was bij haar klas en jullie mogen raden wie.
Natuurlijk was Tamara in de wolken wanneer hij zich naar haar plofte. ‘Ik ben
Tamara en jij?’, vroeg ze liefjes. Maar hij deed natuurlijk of hij dat niet
gehoord had. Heel de les lang probeerde ze zijn aandacht te trekken maar ter
vergeefs. Maar het opgeven, nee dat woord stond niet in haar woordenboek. Na
nog twee uur zwoegen in bio en aardrijkskunde was het eindelijk middag. Toen
Darius aan die bepaalde tafel ging zitten begon iedereen hem raar aan te kijken
en te roddelen. Darius keek verward naar al die roddelaars, dus besloot ze een
groot risico te nemen door naast hem te
gaan zitten. Want dan zouden ze ook haar raar aanstaren. Voor de eerste keer
sprak onze nieuweling, hij vroeg voorzichtig ‘ Waarom staart iedereen zo?’
Ze zag dat hij zich er niet erg gemakkelijk bij voelde en zei ‘Dat is een lang verhaal, maar als je wil vertel ik je het wel.’ zei ze.
Ze zag dat hij zich er niet erg gemakkelijk bij voelde en zei ‘Dat is een lang verhaal, maar als je wil vertel ik je het wel.’ zei ze.
‘graag.’ Zei hij, voor et eerst zag ze een klein glimlachje verschijnen.
Nou het zit zo, een tijdje geleden was er een mysterieus
groepje. Ze spraken nooit tegen iemand die niet in hun groepje zat. Ze droegen
altijd hetzelfde en in het zwart. Natuurlijk droegen de mannen geen vrouwen
kledij maar je snapt wel wat ik bedoel. Op een dag kwamen ze in bebloede kleren
op school aan, iedereen dacht dat ze zich verwond hadden, maar in de krant de
volgende dag stond er dat er tien mensen dood open gegeten terug gevonden
waren. Die dag waren zij niet op school en daarna kwamen ze ook niet meer naar
school en dit was hun tafel. Normaal vertelt er wel iemand dat aan de
nieuwelingen, maar doordat je iedereen zo van je af duwt verteld natuurlijk
niemand je dat. En doordat je nu hier zit zal niemand jou of mij nog aan tafel
willen dus zijn we gedoemd om hier samen te zitten tot het eind van onze
schoolcarrière hier. Eerst keek hij haar
nogal verward aan maar dan zei hij plots uit het niets ‘Daar kan ik nog mee leven, jij bent tenminste
niet zo tuttig als al die andere meiden hier en dankje om het mij te
vertellen.’
Tamara bloosde, maar ze kreeg geen woord over haar lippen. ‘Wat denk je ervan moesten wij eens samenwerken voor geschiedenis.’ Vroeg ze liefjes.
‘klinkt goed.’ , Antwoorde hij vriendelijk.
Tamara haalde haar keuzeformuliertje uit en legde het voor hen uit. Darius kwam dichterbij zitten, waar Tamara natuurlijk geen nee tegen zei. Op het blaadje stond:
Tamara bloosde, maar ze kreeg geen woord over haar lippen. ‘Wat denk je ervan moesten wij eens samenwerken voor geschiedenis.’ Vroeg ze liefjes.
‘klinkt goed.’ , Antwoorde hij vriendelijk.
Tamara haalde haar keuzeformuliertje uit en legde het voor hen uit. Darius kwam dichterbij zitten, waar Tamara natuurlijk geen nee tegen zei. Op het blaadje stond:
Waar uit te kiezen:
-Egypte
- Middeleeuwen
- Brugge (vroegere handelsstad)
- De mythe van ons dorpje
Zowel Tamara als Darius staarde beiden naar het laatste en daarna naar elkaar. Blijkbaar waren ze het eens dat het de mythe van hun dorpje zou worden. Ze deden een wedstrijdje in de gangen om ter eerst naar de bib van de school, waardoor zowel Tamara als Darius ook voor het eerst met strafstudie te maken kregen. Ze hadden namelijk Mevr. Hannibal tegen het lijf gelopen, ze had het niet zo voor wildebrassen. Ondanks Tamara in die 5 jaar dat ze daar zat nog nooit iets had mispeuterd had ze ook geen medelijden met haar. Er stond hen nog een preek te wachten maar gelukkig werden ze gered door de bel.
Na een hele middag zwoegen ging eindelijk de verlossende bel, jammer genoeg was die niet voor iedereen bestemd. Want nu begon de strafstudie in de bib, gelukkig was mevr. Haveren van wacht. Als zij van wacht was mocht iedereen doen waarin zij zin hadden zolang ze maar geen luid maken of de bib uit gingen. Velen zaten daardoor op fb, twitter, snapchat, …
Natuurlijk was dat niet het geval bij ons duo, zij waren druk in de weer met hun opstel voor geschiedenis. Na hun strafstudie liepen ze samen naar de hal, Tamara ging naar haar kamer terwijl Darius naar huis ging. Stiekem vond ze het heerlijk dat hij haar wel aardig vond maar ook wist ze dat ze hem niet gemakkelijk voor haar zou winnen. Half dromerig liep ze de trap op. Waarna ze direct haar tanden ging poetsen en daarna ging ze gaan slapen.
Die nacht droomde Tamara over iets geks, ze was in een bos. Het was duister maar ook mistig, toch leek ze te weten waar ze heen moest.
Plots zag ze een boom met een vreemd teken, maar wat er dan zou gebeuren wist ze niet want ze werd gewekt het was namelijk al tijd om op te staan. Na het verschrikkelijke ontbijt was het tijd om naar de lessen te vertrekken. Direct toen ze Darius zag vertelde ze hem over haar droom. Hij keek haar verward aan, maar dan vertelde hij dat wanneer school gedaan was hij iets moest tonen. Na enkele vervelende uren op school. Trok hij haar uit de menigte richting het bos dat verdacht veel leek op het bos dat Tamara eerder die nacht had gezien. Hij vertelde dat hij in dat oude huis midden in het bos woonde en dat hij niemand mocht uitnodigen. Natuurlijk wou ze weten wat dat te maken had met haar droom dus vroeg ze ‘Nou dat is heel erg, maar wat heeft…’
Nog voor ze haar vraag kon afmaken zei hij ‘ Een beetje verderop is er een boom met dat teken je weet wel die ronde met die draak in.’
Tamara knikte en Darius vertelde het volgende wat hij op internet gevonden had:
Lang geleden was dit dorp in handen van drie heksen “de gezusters Bolland”
Iedereen was bang van het trio, ze waren de meest duistere harteloze meedogenloze heksen ooit in de geschiedenis. Men zegt zelfs dat ze ooit een kind de keel hadden overgesneden levend puur voor amusement. Ze sneden zelfs het jongetje van vier zijn keel niet helemaal over zodanig dat ze hem konden zien spartelen voor zijn leven en hij beetje bij beetje minder bewoog tot hij uiteindelijk een vreselijke pijnlijke dood te gemoed ging. Maar naar duizend jaar alleen heerschappij werden drie baby’s geboren. Het waren geen gewone baby’s. Honderd jaar voor hun geboorte hadden de heksen visioen hoe drie vrouwelijke pubers hen zouden vermoorden dus hadden ze alle meisjes die tijd proberen om te brengen , maar na tien jaar gaven ze het op. Ze dachten dat ze de baby’s al wel omgebracht zouden hebben, maar zestien jaar later zijn de meiden vriendinnen geworden en vinden ze een steen bij die boom, ontdekken ze dat ze bijzondere gaven hebben. Want na het aanraken van de steen gebeuren er rare dingen met hen, eerst denken ze dat het door die steen kwam maar later kwamen ze te weten wie ze waren en leerden ze hun gaven beheersen. Uiteindelijk na vele streken van de heksen versloegen ze hen en was het dorp gered maar niemand wist waar de meisjes gebleven waren. Het leek alsof ze nooit bestaan hadden. ‘Maar wat heeft dat te maken met mijn droom?’ vroeg Tamara nieuwsgierig. Hij wees recht voor zich uit, toen zag ze het. Maar voor ze dichterbij kon komen trok Darius haar weg waarna hij zei ‘wees voorzichtig, ik zou de enige persoon waarom ik geef niet willen verliezen.’ Ze bloosde wat daarna knikte ze liefjes. Voorzichtig stapje voor stapje kwam ze dichter, de wereld om haar heen veranderde alsof ze in een andere tijd of plaatst stapte. Plots een stap van die boom verwijderd stopt ze, voetstappen leken haar te volgen ook de dieren die ze in het bos hoorde waren er niet meer. Haar hart klopte in haar keel toch besloot ze de laatste stap te zetten naar de boom. Ze raakte bijna de boom aan tot ze een gekrijs achter haar hoorde en zich plots omdraaide. Er was plots een lage mistbank tevoorschijn gekomen .
Met de dichtgeknepen speetjes van haar ogen probeerde ze iets te zien maar dat lukte niet.
‘Komaan Tamara je gaat toch niet beginnen janken hé.’ Zei ze tegen haarzelf. Angstig zette ze haar laatste stap, raakte de boom aan en …
Ze viel pardoes over iets, maar wat het was wist ze niet. Wat ze wel wist was dat deze plek zijn rust had teruggevonden. Ze krabbelde zichzelf overeind toen zag ze plots waar ze over gestruikeld had. Het was de steen, maar toen ze hem wou aanraken begon hij te gloeien. Na een halfuur gloeien hield hij op waardoor ze hem eindelijk kon meepakken. Ze nam hem mee en leek terug in de tijd te gaan naar Darius. Opgelucht keek hij haar aan. Ze toonde enthousiast haar steen, maar dat interesseerde hem niet. Hij wou alleen weten hoe dat het met haar ging. Alleen had zij niet door wat er aan het gebeuren want daarvoor was ze veel te trots op haar steen.
Die nacht gebeurde er iets vreemds, want een sierlijk vrouwelijk gezang maakte haar wakker. Het leken wel sirenes, je weet wel die vogels met een vrouwenhoofd uit de Griekse mythologie die op rotsen in de zee zaten en met hun liederen zeelieden op de kliffen lieten varen. ‘maar waarom deed mevr. Hannibal niets aan het gezang dat was verboden en al zeker na tien uur?’ dacht de slaperige Tamara. Wanneer ze goed luisterde hoorde ze dat het gezang van haar steen kwam, het neuriede een onbekend lied.
‘Lieve meid jouw tijd is aangebroken.’
‘Het vuur is aangestoken.’
‘Bescherm de wereld met jouw kracht.’
‘Geeft hen niet de kracht.’
‘Het is nu aan jou.’
‘Blijf je eed trouw.’
‘Lieve meid tot gauw.’
-Egypte
- Middeleeuwen
- Brugge (vroegere handelsstad)
- De mythe van ons dorpje
Zowel Tamara als Darius staarde beiden naar het laatste en daarna naar elkaar. Blijkbaar waren ze het eens dat het de mythe van hun dorpje zou worden. Ze deden een wedstrijdje in de gangen om ter eerst naar de bib van de school, waardoor zowel Tamara als Darius ook voor het eerst met strafstudie te maken kregen. Ze hadden namelijk Mevr. Hannibal tegen het lijf gelopen, ze had het niet zo voor wildebrassen. Ondanks Tamara in die 5 jaar dat ze daar zat nog nooit iets had mispeuterd had ze ook geen medelijden met haar. Er stond hen nog een preek te wachten maar gelukkig werden ze gered door de bel.
Na een hele middag zwoegen ging eindelijk de verlossende bel, jammer genoeg was die niet voor iedereen bestemd. Want nu begon de strafstudie in de bib, gelukkig was mevr. Haveren van wacht. Als zij van wacht was mocht iedereen doen waarin zij zin hadden zolang ze maar geen luid maken of de bib uit gingen. Velen zaten daardoor op fb, twitter, snapchat, …
Natuurlijk was dat niet het geval bij ons duo, zij waren druk in de weer met hun opstel voor geschiedenis. Na hun strafstudie liepen ze samen naar de hal, Tamara ging naar haar kamer terwijl Darius naar huis ging. Stiekem vond ze het heerlijk dat hij haar wel aardig vond maar ook wist ze dat ze hem niet gemakkelijk voor haar zou winnen. Half dromerig liep ze de trap op. Waarna ze direct haar tanden ging poetsen en daarna ging ze gaan slapen.
Die nacht droomde Tamara over iets geks, ze was in een bos. Het was duister maar ook mistig, toch leek ze te weten waar ze heen moest.
Plots zag ze een boom met een vreemd teken, maar wat er dan zou gebeuren wist ze niet want ze werd gewekt het was namelijk al tijd om op te staan. Na het verschrikkelijke ontbijt was het tijd om naar de lessen te vertrekken. Direct toen ze Darius zag vertelde ze hem over haar droom. Hij keek haar verward aan, maar dan vertelde hij dat wanneer school gedaan was hij iets moest tonen. Na enkele vervelende uren op school. Trok hij haar uit de menigte richting het bos dat verdacht veel leek op het bos dat Tamara eerder die nacht had gezien. Hij vertelde dat hij in dat oude huis midden in het bos woonde en dat hij niemand mocht uitnodigen. Natuurlijk wou ze weten wat dat te maken had met haar droom dus vroeg ze ‘Nou dat is heel erg, maar wat heeft…’
Nog voor ze haar vraag kon afmaken zei hij ‘ Een beetje verderop is er een boom met dat teken je weet wel die ronde met die draak in.’
Tamara knikte en Darius vertelde het volgende wat hij op internet gevonden had:
Lang geleden was dit dorp in handen van drie heksen “de gezusters Bolland”
Iedereen was bang van het trio, ze waren de meest duistere harteloze meedogenloze heksen ooit in de geschiedenis. Men zegt zelfs dat ze ooit een kind de keel hadden overgesneden levend puur voor amusement. Ze sneden zelfs het jongetje van vier zijn keel niet helemaal over zodanig dat ze hem konden zien spartelen voor zijn leven en hij beetje bij beetje minder bewoog tot hij uiteindelijk een vreselijke pijnlijke dood te gemoed ging. Maar naar duizend jaar alleen heerschappij werden drie baby’s geboren. Het waren geen gewone baby’s. Honderd jaar voor hun geboorte hadden de heksen visioen hoe drie vrouwelijke pubers hen zouden vermoorden dus hadden ze alle meisjes die tijd proberen om te brengen , maar na tien jaar gaven ze het op. Ze dachten dat ze de baby’s al wel omgebracht zouden hebben, maar zestien jaar later zijn de meiden vriendinnen geworden en vinden ze een steen bij die boom, ontdekken ze dat ze bijzondere gaven hebben. Want na het aanraken van de steen gebeuren er rare dingen met hen, eerst denken ze dat het door die steen kwam maar later kwamen ze te weten wie ze waren en leerden ze hun gaven beheersen. Uiteindelijk na vele streken van de heksen versloegen ze hen en was het dorp gered maar niemand wist waar de meisjes gebleven waren. Het leek alsof ze nooit bestaan hadden. ‘Maar wat heeft dat te maken met mijn droom?’ vroeg Tamara nieuwsgierig. Hij wees recht voor zich uit, toen zag ze het. Maar voor ze dichterbij kon komen trok Darius haar weg waarna hij zei ‘wees voorzichtig, ik zou de enige persoon waarom ik geef niet willen verliezen.’ Ze bloosde wat daarna knikte ze liefjes. Voorzichtig stapje voor stapje kwam ze dichter, de wereld om haar heen veranderde alsof ze in een andere tijd of plaatst stapte. Plots een stap van die boom verwijderd stopt ze, voetstappen leken haar te volgen ook de dieren die ze in het bos hoorde waren er niet meer. Haar hart klopte in haar keel toch besloot ze de laatste stap te zetten naar de boom. Ze raakte bijna de boom aan tot ze een gekrijs achter haar hoorde en zich plots omdraaide. Er was plots een lage mistbank tevoorschijn gekomen .
Met de dichtgeknepen speetjes van haar ogen probeerde ze iets te zien maar dat lukte niet.
‘Komaan Tamara je gaat toch niet beginnen janken hé.’ Zei ze tegen haarzelf. Angstig zette ze haar laatste stap, raakte de boom aan en …
Ze viel pardoes over iets, maar wat het was wist ze niet. Wat ze wel wist was dat deze plek zijn rust had teruggevonden. Ze krabbelde zichzelf overeind toen zag ze plots waar ze over gestruikeld had. Het was de steen, maar toen ze hem wou aanraken begon hij te gloeien. Na een halfuur gloeien hield hij op waardoor ze hem eindelijk kon meepakken. Ze nam hem mee en leek terug in de tijd te gaan naar Darius. Opgelucht keek hij haar aan. Ze toonde enthousiast haar steen, maar dat interesseerde hem niet. Hij wou alleen weten hoe dat het met haar ging. Alleen had zij niet door wat er aan het gebeuren want daarvoor was ze veel te trots op haar steen.
Die nacht gebeurde er iets vreemds, want een sierlijk vrouwelijk gezang maakte haar wakker. Het leken wel sirenes, je weet wel die vogels met een vrouwenhoofd uit de Griekse mythologie die op rotsen in de zee zaten en met hun liederen zeelieden op de kliffen lieten varen. ‘maar waarom deed mevr. Hannibal niets aan het gezang dat was verboden en al zeker na tien uur?’ dacht de slaperige Tamara. Wanneer ze goed luisterde hoorde ze dat het gezang van haar steen kwam, het neuriede een onbekend lied.
‘Lieve meid jouw tijd is aangebroken.’
‘Het vuur is aangestoken.’
‘Bescherm de wereld met jouw kracht.’
‘Geeft hen niet de kracht.’
‘Het is nu aan jou.’
‘Blijf je eed trouw.’
‘Lieve meid tot gauw.’
Direct na het laatste zinnetje was het weer verdacht stil,
ze sms’te naar Darius dat hij moest komen. Maar in haar paniek momentje was ze
vergeten dat hij niet zomaar kon komen, want ze waren gescheiden in het
internaat (meisjes 2de verdieping en jongens 1ste
verdieping). Natuurlijk denken jullie dat houdt Darius niet tegen en jullie
hebben gelijk. Om langs mevr. Hannibal
te kunnen had Darius altijd wel enkele plannetjes. Hij sloot op zijn pc een
kabeltje aan met een virus waardoor niemand meer kon zien wat er gebeurde op de
schermen waardoor mevr. Hannibal dan weer haar ronde te voet moest doen en hij
haar gemakkelijker kon ontglippen. Voorzichtig sloop hij door de gangen tot hij
struikelde over zijn eigen voeten, natuurlijk had onze waakhond mevr. Hannibal
bloed geroken ( niet dat hij bloedde ofzo maar ze merkte wel zijn aanwezigheid).
Hij verstopte zich in een vuilnisbak, gelukkig had ze niets gezien waardoor hij
zijn tocht naar Tamara kon voortzetten. Na oneindig vele malen zich te
verstoppen kwam hij aan de deur van Tamara aan. ‘Wie is daar?’ Vroeg een
angstig piepstemmetje aan de andere kant. ‘Ik ben het.’ Antwoorde hij liefjes.
Aan de andere kant zuchtte ze opgelucht en deed ze de krakende deur open. Maar
voor hij nog maar iets kon zeggen trok ze hem al naar binnen. Ze wees naar een
briefje dat onder haar steen lag. Verward keek hij naar het briefje, net
wanneer hij wou opmerken dat zij dit had geschreven zei ze: ‘ Ik hoorde plots
gezang en heb de songtekst opgeschreven.’
‘vreemd er stond niets over gezang in de legende.’ Merkte Darius op. Tamara begon te flippen en zei gefrustreerd ‘ Hier gelooft er ook nooit een keer iemand mij!’ Darius kwam een beetje dichter staan en zei ‘Ik denk dat de steen een helper is die voorbestemd is om de nieuwe leden op te leiden.’ Eerst keek ze hem verbaast aan waarna ze naar zichzelf wees. Hij knikte en zei op een mysterieuze wijze ‘ Dat zou verklaren waarom alleen jij die dingen hoort toch?’ Tamara grijnsde want ze had een idee, ze duwde haar dierbare bezit in zijn handen en vroeg ‘Wil jij hem bijhouden, misschien ben ik dan niet de enige die hem hoort.’ Darius knikte net wanneer hij wou gaan nam ze hem bij zijn hand. Maar net wanneer hij zich omdraaide trok ze zachtjes om hem wat dichter te krijgen alleen liep dat een beetje uit de hand. Want zowel Tamara als Darius struikelde met als gevolg dat ze beiden op haar bed vielen. Daar lagen ze dan allebei in schok, hij was letterlijk op haar gevallen. Plots schoot ze in een slappe lach, waardoor ook Darius begon te lachen. Na een kwartier lang lachen keken ze elkaar liefdevol in de ogen aan en Darius kwam dichter maar Tamara ook. Ze kusten elkaar, beiden leken ze er geen genoeg van te krijgen dus zo ging het nog ongeveer tien minuten door. Tot hij besloot van haar af te gaan want het namelijk nog al een dubbelzinnige positie, hij gaf haar een kus waarna hij besloot om naar zijn kamer terug te gaan met de steen. Alleen was ze niet van plan hem te laten gaan. Ze stelde voor dat hij bij haar bleef slapen, blozend knikte hij. Zo gezegd zo gedaan.
‘vreemd er stond niets over gezang in de legende.’ Merkte Darius op. Tamara begon te flippen en zei gefrustreerd ‘ Hier gelooft er ook nooit een keer iemand mij!’ Darius kwam een beetje dichter staan en zei ‘Ik denk dat de steen een helper is die voorbestemd is om de nieuwe leden op te leiden.’ Eerst keek ze hem verbaast aan waarna ze naar zichzelf wees. Hij knikte en zei op een mysterieuze wijze ‘ Dat zou verklaren waarom alleen jij die dingen hoort toch?’ Tamara grijnsde want ze had een idee, ze duwde haar dierbare bezit in zijn handen en vroeg ‘Wil jij hem bijhouden, misschien ben ik dan niet de enige die hem hoort.’ Darius knikte net wanneer hij wou gaan nam ze hem bij zijn hand. Maar net wanneer hij zich omdraaide trok ze zachtjes om hem wat dichter te krijgen alleen liep dat een beetje uit de hand. Want zowel Tamara als Darius struikelde met als gevolg dat ze beiden op haar bed vielen. Daar lagen ze dan allebei in schok, hij was letterlijk op haar gevallen. Plots schoot ze in een slappe lach, waardoor ook Darius begon te lachen. Na een kwartier lang lachen keken ze elkaar liefdevol in de ogen aan en Darius kwam dichter maar Tamara ook. Ze kusten elkaar, beiden leken ze er geen genoeg van te krijgen dus zo ging het nog ongeveer tien minuten door. Tot hij besloot van haar af te gaan want het namelijk nog al een dubbelzinnige positie, hij gaf haar een kus waarna hij besloot om naar zijn kamer terug te gaan met de steen. Alleen was ze niet van plan hem te laten gaan. Ze stelde voor dat hij bij haar bleef slapen, blozend knikte hij. Zo gezegd zo gedaan.
De volgende ochtend werd ze wakker in haar schatje zijn
armen en was niet meer van plan om hem ooit nog te laten gaan. Net wanneer ze
haar prins wou wakker kussen leek hij een erge droom vernesteld te zitten want
hij was erg onrustig. Na vijf minuten werd hij wakker. ‘Gaat het schat?’ vroeg
ze ongerust. ‘Ik denk dat ik ook één van de drie ben’ zei hij hijgend.
‘Heb jij dan dat liedje ook gehoord?’ vroeg ze nieuwsgierig. Hij knikte, ‘sorry.’ Zei hij en gaf haar een kus. ‘Waarom excuseer jij je nu?’ Lachte ze. ‘ omdat ik mijn bloedmooie prinses nog een kus had gegeven.’ Glimlachte hij liefjes. Nu begon ze te blozen en wist met zichzelf geen raad meer tot haar prins het lumineuze idee kreeg om haar te beginnen kietelen. Maar hun plezier werd al snel bedorven want ze hoorde een woeste Mevr. Hannibal de trappen opkomen. Ze zaten verstijfd op bed terwijl onze woeste waakhond dichterbij kwam. Plots schoot haar een idee te binnen. Vlug kleedde ze zichzelf aan waarna ze naar Mevr. Hannibal liep die haar verbaast aankeek maar voor ze nog iets kon zeggen zei Tamara ‘Sorry mijn pc stond nog op luid, ik zal hem stiller zetten.’ Kritisch keek mevr. Hannibal haar aan, want eerst wou ze het niet geloven tot ze uiteindelijk besloot om dat wel te doen. Opgelucht ging ze terug haar kamer in. ‘En? ‘ vroeg hij ongerust. ‘Ze trapte erin.’ glimlachte ze. Ook Darius haalde nu opgelucht adem. Nu ze eindelijk weer alleen waren konden ze eindelijk genieten van elkaars gezelschap.
‘Heb jij dan dat liedje ook gehoord?’ vroeg ze nieuwsgierig. Hij knikte, ‘sorry.’ Zei hij en gaf haar een kus. ‘Waarom excuseer jij je nu?’ Lachte ze. ‘ omdat ik mijn bloedmooie prinses nog een kus had gegeven.’ Glimlachte hij liefjes. Nu begon ze te blozen en wist met zichzelf geen raad meer tot haar prins het lumineuze idee kreeg om haar te beginnen kietelen. Maar hun plezier werd al snel bedorven want ze hoorde een woeste Mevr. Hannibal de trappen opkomen. Ze zaten verstijfd op bed terwijl onze woeste waakhond dichterbij kwam. Plots schoot haar een idee te binnen. Vlug kleedde ze zichzelf aan waarna ze naar Mevr. Hannibal liep die haar verbaast aankeek maar voor ze nog iets kon zeggen zei Tamara ‘Sorry mijn pc stond nog op luid, ik zal hem stiller zetten.’ Kritisch keek mevr. Hannibal haar aan, want eerst wou ze het niet geloven tot ze uiteindelijk besloot om dat wel te doen. Opgelucht ging ze terug haar kamer in. ‘En? ‘ vroeg hij ongerust. ‘Ze trapte erin.’ glimlachte ze. Ook Darius haalde nu opgelucht adem. Nu ze eindelijk weer alleen waren konden ze eindelijk genieten van elkaars gezelschap.
Doordat het zaterdag was hadden ze niet zoveel te doen, dus
besloot Tamara om te wandelen in het bos met haar schatje. Maar wanneer ze dat
voorstelde weigerde Darius. ‘Ben je soms beschaamd voor mij!’ schreeuwde ze.
‘Maar nee schat niet voor jou’ zei hij.
‘Voor je familie dan?’ vroeg ze verbaast. Hij knikte waarna hij vertelde hoe anders zijn familie is. Tamara herhaalde zijn woorden, dus je zus gelooft en aanbid de duivel, je oudste broer is gay, je andere broer doet samen met je stiefvader aan zwarte magie, je moeder aan witte magie en je echte vader heb je nooit gekend. ‘ik snap waarom hij is weggegaan, ze zijn gek.’ Fluisterde hij.
‘Maar nee, ik vind het juist cool dat ze anders zijn, wonen jullie trouwens echt in dat enge bos?’ zei ze liefjes. Opnieuw knikte hij en zei ‘Weet je wat we gaan toch naar het bos.’ Zo gezegd zo gedaan een halfuurtje later waren ze al in het bos, hand in hand liepen naar zijn huis. Hoe dichter ze kwamen, hoe meer Tamara een oud en beetje vervallen kasteel zag verschijnen van tussen de bomen. Nieuwsgierig trok ze haar schatje sneller naar de voordeur toe waarna ze meteen met zo’n oude leeuwendeurklink aanklopte. Een nog man van ongeveer geschat dertig deed de deur open met een verwarde blik keek hij zijn zoon aan waarna hij direct de opmerking maakte: ‘ Ik dacht dat je deze opgeblazen blaaskaak nooit meer wou zien?’ Om niet af te gaan waarvoor het eigenlijk al te laat was zei hij ‘Mijn vriendin wou jou en de rest van het zotten kot hier ontmoeten, maar omdat het hier te gevaarlijk is voor haar alleen ben ik meegekomen.’ Zijn vader bekeek hem bestuderend waarna hij hetzelfde deed met haar, waarna er een kleine grijns verscheen. ‘Mijn zoon heeft kennelijk goede smaak.’ Zei zijn vader Marius hoffelijk waarna zijn iets minder hoffelijke zoon geïrriteerd zei ‘ga je ons nog binnen laten of moeten we eerst wortel staan schieten hier!’.
‘Oh ja, excuseer me.’ Zei hij liefjes, maar zijn nogal woedende blik was in staat om zijn zoon omver te schieten. Terwijl zijn vader de rest bijeen haalde zei Tamara ‘Waarom mag jij je vader niet, hij doet toch zijn best?’.
‘schatteke, jij weet niet wat hij al in het verleden gedaan heeft dus kun je daar niet over oordelen.’ Zei de al wat gekalmeerde Darius. ‘waarom vertel jij het mij dat niet?’ vroeg ze nieuwsgierig. ‘Dat doe ik ook als die gluiperd even weg is.’ Glimlachte hij liefjes. Ondertussen was zijn vader en de rest van de bende al gearriveerd, nieuwsgierig gaapten ze haar aan tot Darius zei ‘Zeg ze is geen aap uit de zoo hoor, jullie onbeleefde rikken kunnen wel eens goeiedag ofzo komen zeggen.’ Riep hij. Direct daarna kwamen ze praten met haar, ze vroegen echt van alles. Bijna wou hij ertussen komen, want sommige dingen waren nogal ongepast maar ze deed tekens dat dat niet nodig was.
Na de nog al lange ondervraging met thee en koekjes kon hij haar eindelijk tonen wat hij al zeker een uur geleden wou tonen. Ze liepen de krakende houtentrap af naar een kleine kelder waarna ze samen een oude boekenkast verschoven waarachter een klein kamertje zat. Verwondert keek ze rond, maar al snel begon haar schatje met zijn verhaal.
Mijn vader was een wetenschapper een tijd geleden die studeerde aan onze school toen nog geleid door kloosterzusters. Op een zekere nacht vond hij iets bijzonders uit, maar wat het was weet ik niet. Het moest wel iets fantastisch geweest zijn want het trok de aandacht van de drie heksen zusters Bolland, zij wilden absoluut zijn uitvinding in hun handen krijgen. Natuurlijk was mijn vader te trots om zijn meesterwerk zomaar af te staan, dus deden zij hem een voorstel dat luidde: ‘ u zult de mooiste vrouw van het land krijgen die van u houd en dat is niet alles u zult en uw kinderen de eeuwige jeugdigheid bekomen, maar u zult deze pas verkrijgen op uw dertigste verjaardag en uw kinderen op hun zestiende verjaardag.’ Hij twijfelde wel heel even, maar zijn honger naar de eeuwige jeugdigheid was toch groter dus ging hij akkoord. ‘maar wat is daar nu erg aan?’ vroeg Tamara verbaasd. ‘Het menselijke gedeelte’ zei hij treurig. Eerst snapte ze hem niet tot ze plots vroeg ‘Je bedoelt dat de mensen waar je om geeft om je heen sterven?’ Een traan liep over zijn wangen die hij probeerde te verstoppen, want hij was nu eenmaal een man hé. Ze kroop dicht tegen hem aan en fluisterde ‘Daar moet je nu niet aan denken, want ik zal nog een lange tijd jouw blok aan je been zijn.’ Zijn traan maakte al gauw plaats voor een lach en hij zei ‘ Ik zou niemand anders willen als blok aan men been had jij maar ook die vervloekte vloek dan waren we voor eeuwig bij elkaar’
‘Dat zijn we toch?’ zei ze. Verbaasd keek hij haar aan, om hem uit zijn lijden te verlossen zei ze ‘In onze harten zijn we voor eeuwig bij elkaar.’ De tranen kwamen bijna in zijn ogen, maar hij wou zich niet voordoen als een mietje dus zei hij ‘Dat is lief, maar laten we terug gaan ze missen ons vast al.’
Ondertussen waren ze boven druk bezig met babbelen, ze leken erg gelukkig maar Darius had haar erop gewezen dat dit puur toneel was want anders konden ze elkaar niet uitstaan. ‘Ze kunnen dan wel heel goed acteren zouden ze al die jaren geoefend hebben.’ Dacht ze met een grijns op haar gezicht. ‘Wat is er zo grappig?’ Vroeg Darius. Waarop ze antwoorde ‘een binnenpretje meer niet.’
Plots vroeg zijn vader hopend ‘Wil je mijn magie kamertje zien?’
Ze ging opstaan en volgde hem, maar niet alleen zij stond op ook haar schatje volgde haar op de voet. Hij leek net een braaf schoothondje die haar overal volgde maar eigenlijk vond ze dat eigenlijk wel schattig. Ze liepen de krakende trap op en kwamen in een gang waarvan het behangpapier waarschijnlijk al jaren niet meer was vernieuwd en katten met hun klauwen hadden aangehangen. Nieuwsgierig liepen ze vlug die gang door want op het einde van die gang was een kleine gloednieuwe deur, deze was waarschijnlijk het enige nieuwe in heel het huis. Krakend ging ze open en beetje bij beetje kwam er een bloed rode geverfde kamer tevoorschijn. ‘Mooie kleur’ zei ze vrolijk.
‘Dankje ik was wel veel werk om dat bloed uit die beesten te krijgen.’ Vertelde hij trots. Plots veranderde haar kleur van gezicht, ze werd lijkbleek, kokhalsde en keek angstig om haar heen. Vlug reikte haar schatje haar een plastic zak aan. Eerst keek ze hem verbaast aan, waardoor hij antwoorde met ‘Ik had voorzien dat hij dit zou vertellen dus heb ik men voorzorgen genomen.’ Tamara lachte waardoor ze vergeten was wat zijn vader verteld had, maar zijn vader wou duidelijk haar aandacht trekken en zei ‘Ik heb nog meer hier hoor.’ Tamara ging voorzichtig maar toch nieuwsgierig een kijkje nemen. Ze zag dingen zoals boeken met spreuken, kruidenmengsels, …
Na lang babbelen was het eindelijk etenstijd, Tamara haar buik rammelde zo hard dat iedereen het hoorde. Eigenlijk vond ze dat wel een beetje gênant, maar haat schatje zorgde ervoor dat ze zich niet meer op haar ongemak voelde door een bord te nemen met daarop een vrij grote portie voor te schotelen. Daarna namen ook de andere een onmenselijke portie behalve Darius want zijn buik was al gevuld met vlindertjes. ‘Eet jij geen grote portie?’ fluisterde ze zachtjes. Hij lachte ‘Ik heb mijn buik al bijna vol met een speciaal soort taart dat nooit op geraakt dat zoet is maar niet te zoet maar waar ik bovenal zielsveel van hou en nooit meer kwijt wil.’ Eerst keek ze hem verward aan tot ze het plots begreep en bloosde.
‘Voor je familie dan?’ vroeg ze verbaast. Hij knikte waarna hij vertelde hoe anders zijn familie is. Tamara herhaalde zijn woorden, dus je zus gelooft en aanbid de duivel, je oudste broer is gay, je andere broer doet samen met je stiefvader aan zwarte magie, je moeder aan witte magie en je echte vader heb je nooit gekend. ‘ik snap waarom hij is weggegaan, ze zijn gek.’ Fluisterde hij.
‘Maar nee, ik vind het juist cool dat ze anders zijn, wonen jullie trouwens echt in dat enge bos?’ zei ze liefjes. Opnieuw knikte hij en zei ‘Weet je wat we gaan toch naar het bos.’ Zo gezegd zo gedaan een halfuurtje later waren ze al in het bos, hand in hand liepen naar zijn huis. Hoe dichter ze kwamen, hoe meer Tamara een oud en beetje vervallen kasteel zag verschijnen van tussen de bomen. Nieuwsgierig trok ze haar schatje sneller naar de voordeur toe waarna ze meteen met zo’n oude leeuwendeurklink aanklopte. Een nog man van ongeveer geschat dertig deed de deur open met een verwarde blik keek hij zijn zoon aan waarna hij direct de opmerking maakte: ‘ Ik dacht dat je deze opgeblazen blaaskaak nooit meer wou zien?’ Om niet af te gaan waarvoor het eigenlijk al te laat was zei hij ‘Mijn vriendin wou jou en de rest van het zotten kot hier ontmoeten, maar omdat het hier te gevaarlijk is voor haar alleen ben ik meegekomen.’ Zijn vader bekeek hem bestuderend waarna hij hetzelfde deed met haar, waarna er een kleine grijns verscheen. ‘Mijn zoon heeft kennelijk goede smaak.’ Zei zijn vader Marius hoffelijk waarna zijn iets minder hoffelijke zoon geïrriteerd zei ‘ga je ons nog binnen laten of moeten we eerst wortel staan schieten hier!’.
‘Oh ja, excuseer me.’ Zei hij liefjes, maar zijn nogal woedende blik was in staat om zijn zoon omver te schieten. Terwijl zijn vader de rest bijeen haalde zei Tamara ‘Waarom mag jij je vader niet, hij doet toch zijn best?’.
‘schatteke, jij weet niet wat hij al in het verleden gedaan heeft dus kun je daar niet over oordelen.’ Zei de al wat gekalmeerde Darius. ‘waarom vertel jij het mij dat niet?’ vroeg ze nieuwsgierig. ‘Dat doe ik ook als die gluiperd even weg is.’ Glimlachte hij liefjes. Ondertussen was zijn vader en de rest van de bende al gearriveerd, nieuwsgierig gaapten ze haar aan tot Darius zei ‘Zeg ze is geen aap uit de zoo hoor, jullie onbeleefde rikken kunnen wel eens goeiedag ofzo komen zeggen.’ Riep hij. Direct daarna kwamen ze praten met haar, ze vroegen echt van alles. Bijna wou hij ertussen komen, want sommige dingen waren nogal ongepast maar ze deed tekens dat dat niet nodig was.
Na de nog al lange ondervraging met thee en koekjes kon hij haar eindelijk tonen wat hij al zeker een uur geleden wou tonen. Ze liepen de krakende houtentrap af naar een kleine kelder waarna ze samen een oude boekenkast verschoven waarachter een klein kamertje zat. Verwondert keek ze rond, maar al snel begon haar schatje met zijn verhaal.
Mijn vader was een wetenschapper een tijd geleden die studeerde aan onze school toen nog geleid door kloosterzusters. Op een zekere nacht vond hij iets bijzonders uit, maar wat het was weet ik niet. Het moest wel iets fantastisch geweest zijn want het trok de aandacht van de drie heksen zusters Bolland, zij wilden absoluut zijn uitvinding in hun handen krijgen. Natuurlijk was mijn vader te trots om zijn meesterwerk zomaar af te staan, dus deden zij hem een voorstel dat luidde: ‘ u zult de mooiste vrouw van het land krijgen die van u houd en dat is niet alles u zult en uw kinderen de eeuwige jeugdigheid bekomen, maar u zult deze pas verkrijgen op uw dertigste verjaardag en uw kinderen op hun zestiende verjaardag.’ Hij twijfelde wel heel even, maar zijn honger naar de eeuwige jeugdigheid was toch groter dus ging hij akkoord. ‘maar wat is daar nu erg aan?’ vroeg Tamara verbaasd. ‘Het menselijke gedeelte’ zei hij treurig. Eerst snapte ze hem niet tot ze plots vroeg ‘Je bedoelt dat de mensen waar je om geeft om je heen sterven?’ Een traan liep over zijn wangen die hij probeerde te verstoppen, want hij was nu eenmaal een man hé. Ze kroop dicht tegen hem aan en fluisterde ‘Daar moet je nu niet aan denken, want ik zal nog een lange tijd jouw blok aan je been zijn.’ Zijn traan maakte al gauw plaats voor een lach en hij zei ‘ Ik zou niemand anders willen als blok aan men been had jij maar ook die vervloekte vloek dan waren we voor eeuwig bij elkaar’
‘Dat zijn we toch?’ zei ze. Verbaasd keek hij haar aan, om hem uit zijn lijden te verlossen zei ze ‘In onze harten zijn we voor eeuwig bij elkaar.’ De tranen kwamen bijna in zijn ogen, maar hij wou zich niet voordoen als een mietje dus zei hij ‘Dat is lief, maar laten we terug gaan ze missen ons vast al.’
Ondertussen waren ze boven druk bezig met babbelen, ze leken erg gelukkig maar Darius had haar erop gewezen dat dit puur toneel was want anders konden ze elkaar niet uitstaan. ‘Ze kunnen dan wel heel goed acteren zouden ze al die jaren geoefend hebben.’ Dacht ze met een grijns op haar gezicht. ‘Wat is er zo grappig?’ Vroeg Darius. Waarop ze antwoorde ‘een binnenpretje meer niet.’
Plots vroeg zijn vader hopend ‘Wil je mijn magie kamertje zien?’
Ze ging opstaan en volgde hem, maar niet alleen zij stond op ook haar schatje volgde haar op de voet. Hij leek net een braaf schoothondje die haar overal volgde maar eigenlijk vond ze dat eigenlijk wel schattig. Ze liepen de krakende trap op en kwamen in een gang waarvan het behangpapier waarschijnlijk al jaren niet meer was vernieuwd en katten met hun klauwen hadden aangehangen. Nieuwsgierig liepen ze vlug die gang door want op het einde van die gang was een kleine gloednieuwe deur, deze was waarschijnlijk het enige nieuwe in heel het huis. Krakend ging ze open en beetje bij beetje kwam er een bloed rode geverfde kamer tevoorschijn. ‘Mooie kleur’ zei ze vrolijk.
‘Dankje ik was wel veel werk om dat bloed uit die beesten te krijgen.’ Vertelde hij trots. Plots veranderde haar kleur van gezicht, ze werd lijkbleek, kokhalsde en keek angstig om haar heen. Vlug reikte haar schatje haar een plastic zak aan. Eerst keek ze hem verbaast aan, waardoor hij antwoorde met ‘Ik had voorzien dat hij dit zou vertellen dus heb ik men voorzorgen genomen.’ Tamara lachte waardoor ze vergeten was wat zijn vader verteld had, maar zijn vader wou duidelijk haar aandacht trekken en zei ‘Ik heb nog meer hier hoor.’ Tamara ging voorzichtig maar toch nieuwsgierig een kijkje nemen. Ze zag dingen zoals boeken met spreuken, kruidenmengsels, …
Na lang babbelen was het eindelijk etenstijd, Tamara haar buik rammelde zo hard dat iedereen het hoorde. Eigenlijk vond ze dat wel een beetje gênant, maar haat schatje zorgde ervoor dat ze zich niet meer op haar ongemak voelde door een bord te nemen met daarop een vrij grote portie voor te schotelen. Daarna namen ook de andere een onmenselijke portie behalve Darius want zijn buik was al gevuld met vlindertjes. ‘Eet jij geen grote portie?’ fluisterde ze zachtjes. Hij lachte ‘Ik heb mijn buik al bijna vol met een speciaal soort taart dat nooit op geraakt dat zoet is maar niet te zoet maar waar ik bovenal zielsveel van hou en nooit meer kwijt wil.’ Eerst keek ze hem verward aan tot ze het plots begreep en bloosde.
Even later na het eten ging het schattig koppeltje naar zijn
kamer met een hand vol actie/fantasie films. Ze liepen de krakende trappen op
tot ze bij een zolderluik kwamen, ‘Wat is er daar?’ vroeg ze nieuwsgierig.
Darius haalde zijn schouders op ‘het enige wat ik weet is dat onze oudste broer
één keer naar boven is geweest en sindsdien nooit meer naar huis wil komen op
de feestdagen.’ Zei hij bedroefd. ‘je kwam zeker goed overeen met hem?’ vroeg
ze zachtjes terwijl ze hem liefjes aaide. Hij knikte waarna hij vertelde dat
hij de enige normale hier was, hij was meer dan zomaar een broer. Omdat hij er
niet verder wou op ingaan liep hij verder naar zijn kamer waardoor zij niets
anders kon doen dan hem te volgen. Hij installeerde zijn pc terwijl zij een dvd
koos om als eerste te zien, maar het was ijzig stil. Aan de ene kant wou ze nog
zoveel vragen maar aan de andere kant kon ze hem dat niet aandoen, dus besloot
ze erover te zwijgen. ‘Ik heb de hunger games gekozen vind je dat goed?’ riep
ze plots. ‘Ja, is goed.’ Riep hij terug. Ze stak hem in zijn pc terwijl hij nog
iets aan het zoeken was. Plots gaf ze hem een tikje op zijn rug en zei ‘uhm,
het spijt me dat ik erover begonnen ben ik had men grote mond moeten houden.’
Hij lachte en zei ‘Je kunt veel over je mond zeggen, maar dat hij groot is, je
kreeg amper een derde van je bord op.’ Ook Tamara begon nu te lachen.
‘Kom een keer hier men duifje.’ Zei hij met zijn armen wijd open.
‘zeg jij hebt wel veel naampjes voor mij hé.’ Merkte ze liefjes op.
‘Dat komt omdat alles wat lief, mooi en schattig is bij jou hoort.’ Antwoordde hij glimlachend.
blozend ging ze op zijn koninklijk groot bed zitten. ‘Eureka!’ riep hij plots nogal luid, het was zo verschietachtig dat zijn schatje wel een meter in de lucht sprong. Hij excuseerde zich waarna hij zich dicht nestelde tegen haar aan. ‘Zeg Einstein waarom riep jij zo?’ zei ze geïrriteerd. ‘Sorry men boterbloempje maar ik zocht men vaders oude dagboek, die had men oudere broer gevonden daar en nog andere dingen maar daarover wou hij niet spreken.’ Vertelde hij triestig. Misschien kunnen we zelf op zoektocht gaan daar stelde ze vrolijk voor. Even dacht hij na maar het schoot hem te binnen dat zijn vader de sleutel had dus stelde hij een plan op.
‘Kom een keer hier men duifje.’ Zei hij met zijn armen wijd open.
‘zeg jij hebt wel veel naampjes voor mij hé.’ Merkte ze liefjes op.
‘Dat komt omdat alles wat lief, mooi en schattig is bij jou hoort.’ Antwoordde hij glimlachend.
blozend ging ze op zijn koninklijk groot bed zitten. ‘Eureka!’ riep hij plots nogal luid, het was zo verschietachtig dat zijn schatje wel een meter in de lucht sprong. Hij excuseerde zich waarna hij zich dicht nestelde tegen haar aan. ‘Zeg Einstein waarom riep jij zo?’ zei ze geïrriteerd. ‘Sorry men boterbloempje maar ik zocht men vaders oude dagboek, die had men oudere broer gevonden daar en nog andere dingen maar daarover wou hij niet spreken.’ Vertelde hij triestig. Misschien kunnen we zelf op zoektocht gaan daar stelde ze vrolijk voor. Even dacht hij na maar het schoot hem te binnen dat zijn vader de sleutel had dus stelde hij een plan op.
1) kijken na film of vader is gaan slapen
zo ja sluipen we naar zijn magiekamertje voor de sleutel
2) zo nee wachten we nog even af
3) duurt het te lang, gaan we naar beneden en stelt schat voor om thee te zetten
4) schat doet slaapmiddel in
5) nemen sleutel
6) zoeken naar vreemde dingen op zolder
7) leggen sleutel terug en klaar
Samen overliepen ze het lijstje, een uurtje later was hun film ten einde. Voetje voor voetje slopen ze van de krakende trap, maar door al dat gekraak had het amper zin dat ze voorzichtig deden want die verdomde trap kraakte toch. Maar ze hadden geluk want zijn vader was al lang in slaap gedommeld. Dus liepen ze langs hem heen tot ze plots volgende voetenstappen hoorde achter hen, wanneer ze zich omdraaiden was er niets te zien. Dus dachten ze dat ze het zich hadden ingebeeld. Steeds opnieuw hoorden ze de voetstappen die hen leek te volgen. Tot plots Tamara moest niezen en de verschrikkelijke domme achtervolger ‘Gezondheid’ zei. Wanneer ze zich dit keerde omdraaiden zagen ze eindelijk hun achtervolger: zijn zus. ‘Verdomme, wat doe jij hier?’ zei hij kwaad.
‘Mijn schat wil niet antwoorden dus dacht ik ga eens mee detective spelen met jullie.’ Zei ze rustig alsof er niets aan de hand was. ‘Hoe weet jij dat wij detective ik bedoel iets aan het onderzoeken zijn?’ Zei hij met een geforceerde lage stem alsof dat indruk zou maken op zijn zus dat kind was het teken van de rust zelf behalve als ze met “haar schatje” praatte of met andere woorden de duivel. Want dan had ze namelijk een zeer lage nogal beangstigende stem. Maar ja na een halfuur discussiëren besloot ze om tussen de kibbelde Darius en zijn zus die een duidelijke i don ’t care attitude vertoonde te komen, want ze moesten die sleutel te pakken krijgen nu zijn vader nog sliep. Eerst wou hij zijn zus niet meenemen, maar wanneer zijn schat hem aankeek met een blik van “echt meen je da nu!” veranderde hij nogal snel van gedacht. Dus na dit kleine drama slopen ze verder naar hun doel. Eindelijk hadden ze hun doel bereikt en konden ze weer verder. Maar wanneer ze boven kwamen werd zijn vader net wakker. ‘Shit eh, vandaag heb ik echt geen geluk eh.’ Zei Darius.
‘Dat is toch geen probleem schat we gaan gewoon verder met onze volgende stappen ok?’ Zei ze liefjes voor hij weer zou gaan schelden tegen zijn zus dat het allemaal haar schuld was. ‘Wilt u een thee meneer?’ Vroeg ze charmant.
‘Ja, dat wil ik wel vriendelijk van je dat je het vraagt.’ Antwoorde hij. Zo gezegd zo gedaan, Tamara maakte de thee en deed er het oplosmiddel in. Ze namen het kopje met het goedje in haar handen zodanig dat ze ze niet zou verwisselen per ongeluk. ‘ik ga eerst nog wat doen, dus laat ik even mijn thee staan.’ Zei ze. Darius zijn vader knikte en nam een grote slok van zijn thee. ‘Amai je vader kan goed tegen warmte.’ Merkte Tamara op. Zowel Darius als zijn zus begonnen te lachen en vertelden een anekdote van iets wat hun vader overkomen was. Ondertussen begon hun vader langzaam in te dommelen. Plots voelde Darius een ferme elleboogstoot in het midden van zijn verhaal en hoorde hij zijn verschrikkelijke duivel aanbiddende zus zeggen ‘Zeg meneer ga je verder komediant spelen of gaan we nu nog die sleutel voor de zolder gaan halen.’ Met ogen die vuur konden schieten naar zijn doelwit keek hij haar aan waarna hij op een te rustige manier zei ‘ Oké we gaan.’ Waardoor zijn schatteke al meteen door dat het straks zou gaan donderen en bliksemen tussen die twee zoals gewoonlijk. Dus zo slopen ze verder …
zo ja sluipen we naar zijn magiekamertje voor de sleutel
2) zo nee wachten we nog even af
3) duurt het te lang, gaan we naar beneden en stelt schat voor om thee te zetten
4) schat doet slaapmiddel in
5) nemen sleutel
6) zoeken naar vreemde dingen op zolder
7) leggen sleutel terug en klaar
Samen overliepen ze het lijstje, een uurtje later was hun film ten einde. Voetje voor voetje slopen ze van de krakende trap, maar door al dat gekraak had het amper zin dat ze voorzichtig deden want die verdomde trap kraakte toch. Maar ze hadden geluk want zijn vader was al lang in slaap gedommeld. Dus liepen ze langs hem heen tot ze plots volgende voetenstappen hoorde achter hen, wanneer ze zich omdraaiden was er niets te zien. Dus dachten ze dat ze het zich hadden ingebeeld. Steeds opnieuw hoorden ze de voetstappen die hen leek te volgen. Tot plots Tamara moest niezen en de verschrikkelijke domme achtervolger ‘Gezondheid’ zei. Wanneer ze zich dit keerde omdraaiden zagen ze eindelijk hun achtervolger: zijn zus. ‘Verdomme, wat doe jij hier?’ zei hij kwaad.
‘Mijn schat wil niet antwoorden dus dacht ik ga eens mee detective spelen met jullie.’ Zei ze rustig alsof er niets aan de hand was. ‘Hoe weet jij dat wij detective ik bedoel iets aan het onderzoeken zijn?’ Zei hij met een geforceerde lage stem alsof dat indruk zou maken op zijn zus dat kind was het teken van de rust zelf behalve als ze met “haar schatje” praatte of met andere woorden de duivel. Want dan had ze namelijk een zeer lage nogal beangstigende stem. Maar ja na een halfuur discussiëren besloot ze om tussen de kibbelde Darius en zijn zus die een duidelijke i don ’t care attitude vertoonde te komen, want ze moesten die sleutel te pakken krijgen nu zijn vader nog sliep. Eerst wou hij zijn zus niet meenemen, maar wanneer zijn schat hem aankeek met een blik van “echt meen je da nu!” veranderde hij nogal snel van gedacht. Dus na dit kleine drama slopen ze verder naar hun doel. Eindelijk hadden ze hun doel bereikt en konden ze weer verder. Maar wanneer ze boven kwamen werd zijn vader net wakker. ‘Shit eh, vandaag heb ik echt geen geluk eh.’ Zei Darius.
‘Dat is toch geen probleem schat we gaan gewoon verder met onze volgende stappen ok?’ Zei ze liefjes voor hij weer zou gaan schelden tegen zijn zus dat het allemaal haar schuld was. ‘Wilt u een thee meneer?’ Vroeg ze charmant.
‘Ja, dat wil ik wel vriendelijk van je dat je het vraagt.’ Antwoorde hij. Zo gezegd zo gedaan, Tamara maakte de thee en deed er het oplosmiddel in. Ze namen het kopje met het goedje in haar handen zodanig dat ze ze niet zou verwisselen per ongeluk. ‘ik ga eerst nog wat doen, dus laat ik even mijn thee staan.’ Zei ze. Darius zijn vader knikte en nam een grote slok van zijn thee. ‘Amai je vader kan goed tegen warmte.’ Merkte Tamara op. Zowel Darius als zijn zus begonnen te lachen en vertelden een anekdote van iets wat hun vader overkomen was. Ondertussen begon hun vader langzaam in te dommelen. Plots voelde Darius een ferme elleboogstoot in het midden van zijn verhaal en hoorde hij zijn verschrikkelijke duivel aanbiddende zus zeggen ‘Zeg meneer ga je verder komediant spelen of gaan we nu nog die sleutel voor de zolder gaan halen.’ Met ogen die vuur konden schieten naar zijn doelwit keek hij haar aan waarna hij op een te rustige manier zei ‘ Oké we gaan.’ Waardoor zijn schatteke al meteen door dat het straks zou gaan donderen en bliksemen tussen die twee zoals gewoonlijk. Dus zo slopen ze verder …
Eindelijk waren ze op
hun bestemming waar ze eigenlijk al een uur geleden moesten zijn maar ja daar
had die verdomde zus van Darius weer een puinhoop van gemaakt. Dus nu het grote
moment eindelijk was aangebroken en ze konden rond snuisteren op zolder. Met
een bevende hand ging hij dicht en dichter met de sleutel tot plots …
‘Wat doe jij hier!?’ zei Darius die nu zodanig geïrriteerd was dat hij wel kon uitbarsten (en hun wurgen wat stiekem zijn grootste droom was of ze achterlaten op een onbewoond eiland ofzo zolang hij er maar geen last van had maar niet zeggen eh). ‘Haha dit wordt nog een familie reünie.’ Lachte zijn zus ( die trouwens Duvessa heet en zijn broer die niet gay is Drakos). Darius draaide zich om met kogels in zijn ogen klaar om aan te vallen blik waardoor ze zei met een toon van moet ik nu bang zijn of wat zei ‘ sorry ze, als je al niet tegen een grapje kan zeurpiet.’ Maar nog voor hij in de terug aanval kon gaan fluisterde zijn schat in zijn oor ‘Maar je niet druk om die trien, trouwens ik vind je veel knapper al je lacht.’ Door deze wijze woorden verscheen er een gelukzalige glimlach die stiekem zijn zus bang maakte, want van zijn kwade buien was ze niet bang in tegenstelling tot zijn glimlach die ze super eng vond (alle lachende mensen vond ze eng dus ja). Zijn zweef momentje werd al rap onderbroken door zijn veel te nieuwsgierige broer Drakos die natuurlijk wou weten wat zijn familie van plan was, want als het over dingen doen achter pa’s gat gaat dan zijn het opeens wel allemaal dikke vriendjes. Nadat Tamara het wel drie keer had uitgelegd tot grote ergernis van Duvessa snapte hij het eigenlijk. Maar natuurlijk wou die ambetanterik mee, want anders zou het kleine kindje alles aan pappie vertellen zoals gewoonlijk als hij niet mocht meedoen en dat durft zich dan het nazaat van het kwade te noemen zo’n grote baby. Dus om zich veel miserie te besparen besloten ze om hem mee te nemen. Nu hij eindelijk voortdoen met wat hij bezig was en dat was de zolderdeur open doen, hij had nooit beseft dat het zo moeilijk kon zijn om gewoon een sleutel te pakken waarna hij een zou open doen. Maar ja beter laat dan nooit eindelijk was de deur open met een griezelig krakend geluid schoof hij de trap open hopend dat zijn vader niet zou wakker worden. Een kille wind kwam naar beneden gegleden die ons kwartet kippenvel deed krijgen of zoals Drakos het zou noemen ‘mierentieten’. Toch besloten ze naar boven te gaan, Tamara beefde zo hard dat haar schat besloot haar hand vast te nemen en haar een kus in haar nek gaf waardoor ze begon te lachen want ze vond namelijk dat dat kietelde. Ze vergat bijna hoe eng ze het vond, dus was zijn mini missie bijna geslaagd. Eerst liepen Duvessa en Drakos naar boven bekvechtend om wie eerst mocht rond neuzen in oude albums die ze dachten te vinden waarna ons koppeltje hand in hand hen volgde. Ze deden de trap weer dicht achter hen zodat het niet al te veel zou opvallen. Ze keken even rond op de nogal onverzorgde zolder er hingen spinnenwebben overal en dood ongedierte kon er zelfs niet overleven. Terwijl zowel zijn broer en zus naar foto’s van ma zochten, waren Tamara en haar schatje naar van alles op zoek dat hen iets wijzer kon maken over de drie zusters. Plots fluisterde ze naar haar schat dat hij moest komen, ze leek heel erg enthousiast. Een oud kistje was in een satijnen doek gewikkeld en daarna in een jutten zak gestopt hield ze trot in haar handen, terwijl zij bezig waren hadden de anderen gevonden wat ze wilden namelijk oude fotoalbums, want hun vader sprak nooit over hun ma integendeel hij werd zelfs razend als je erna vroeg. Maar toen hoorden ze plots wat beneden het leek wel gestommel van een slaperig persoon. Wanneer ze ook wat gevloek hoorden wisten ze het zeker het was hun vader. Duvessa en Drakos wouden meteen weg rennen, maar dat was Darius iets te riskant, wanneer hij dan ook uitlegde waarom snapten ze het. Maar ja hoe moest dat nu zouden ze nu heel de tijd op die enge zolder blijven?
‘Wat doe jij hier!?’ zei Darius die nu zodanig geïrriteerd was dat hij wel kon uitbarsten (en hun wurgen wat stiekem zijn grootste droom was of ze achterlaten op een onbewoond eiland ofzo zolang hij er maar geen last van had maar niet zeggen eh). ‘Haha dit wordt nog een familie reünie.’ Lachte zijn zus ( die trouwens Duvessa heet en zijn broer die niet gay is Drakos). Darius draaide zich om met kogels in zijn ogen klaar om aan te vallen blik waardoor ze zei met een toon van moet ik nu bang zijn of wat zei ‘ sorry ze, als je al niet tegen een grapje kan zeurpiet.’ Maar nog voor hij in de terug aanval kon gaan fluisterde zijn schat in zijn oor ‘Maar je niet druk om die trien, trouwens ik vind je veel knapper al je lacht.’ Door deze wijze woorden verscheen er een gelukzalige glimlach die stiekem zijn zus bang maakte, want van zijn kwade buien was ze niet bang in tegenstelling tot zijn glimlach die ze super eng vond (alle lachende mensen vond ze eng dus ja). Zijn zweef momentje werd al rap onderbroken door zijn veel te nieuwsgierige broer Drakos die natuurlijk wou weten wat zijn familie van plan was, want als het over dingen doen achter pa’s gat gaat dan zijn het opeens wel allemaal dikke vriendjes. Nadat Tamara het wel drie keer had uitgelegd tot grote ergernis van Duvessa snapte hij het eigenlijk. Maar natuurlijk wou die ambetanterik mee, want anders zou het kleine kindje alles aan pappie vertellen zoals gewoonlijk als hij niet mocht meedoen en dat durft zich dan het nazaat van het kwade te noemen zo’n grote baby. Dus om zich veel miserie te besparen besloten ze om hem mee te nemen. Nu hij eindelijk voortdoen met wat hij bezig was en dat was de zolderdeur open doen, hij had nooit beseft dat het zo moeilijk kon zijn om gewoon een sleutel te pakken waarna hij een zou open doen. Maar ja beter laat dan nooit eindelijk was de deur open met een griezelig krakend geluid schoof hij de trap open hopend dat zijn vader niet zou wakker worden. Een kille wind kwam naar beneden gegleden die ons kwartet kippenvel deed krijgen of zoals Drakos het zou noemen ‘mierentieten’. Toch besloten ze naar boven te gaan, Tamara beefde zo hard dat haar schat besloot haar hand vast te nemen en haar een kus in haar nek gaf waardoor ze begon te lachen want ze vond namelijk dat dat kietelde. Ze vergat bijna hoe eng ze het vond, dus was zijn mini missie bijna geslaagd. Eerst liepen Duvessa en Drakos naar boven bekvechtend om wie eerst mocht rond neuzen in oude albums die ze dachten te vinden waarna ons koppeltje hand in hand hen volgde. Ze deden de trap weer dicht achter hen zodat het niet al te veel zou opvallen. Ze keken even rond op de nogal onverzorgde zolder er hingen spinnenwebben overal en dood ongedierte kon er zelfs niet overleven. Terwijl zowel zijn broer en zus naar foto’s van ma zochten, waren Tamara en haar schatje naar van alles op zoek dat hen iets wijzer kon maken over de drie zusters. Plots fluisterde ze naar haar schat dat hij moest komen, ze leek heel erg enthousiast. Een oud kistje was in een satijnen doek gewikkeld en daarna in een jutten zak gestopt hield ze trot in haar handen, terwijl zij bezig waren hadden de anderen gevonden wat ze wilden namelijk oude fotoalbums, want hun vader sprak nooit over hun ma integendeel hij werd zelfs razend als je erna vroeg. Maar toen hoorden ze plots wat beneden het leek wel gestommel van een slaperig persoon. Wanneer ze ook wat gevloek hoorden wisten ze het zeker het was hun vader. Duvessa en Drakos wouden meteen weg rennen, maar dat was Darius iets te riskant, wanneer hij dan ook uitlegde waarom snapten ze het. Maar ja hoe moest dat nu zouden ze nu heel de tijd op die enge zolder blijven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten